24.06. Te koop

*KLIK*
Openen in nieuw venster en klein maken


'Ik wil de maan kopen,’ zei de vleermuis,
die vlak voor sluitingstijd de winkel van de sprinkhaan in kwam.
‘Ik heb alles te koop, vleermuis,’
zei de sprinkhaan, ‘
maar niet de zon, de maan en de sterren.’
En hij wees naar het raam van zijn etalage,
waarop dat geschreven stond.

‘Ik wil hem zo graag hebben, sprinkhaan,’
zei de vleermuis. ‘
Als je nou eens een uitzondering maakt voor mij?’
Een uitzondering, dacht de sprinkhaan.
Die heb ik nog nooit gemaakt.
‘Ik zal er heel voorzichtig mee zijn,’
ging de vleermuis verder
en hij keek de sprinkhaan van dichtbij en met grote ogen aan, ‘
ik zal hem wassen en poetsen,
zodat hij mooier glanst dan ooit.
Ik wil hem ook niet voor altijd hebben, hoor.
Alleen voor vannacht,
in een hoek van mijn kamer.
Voor mij alleen...’

Maar de sprinkhaan schudde zijn hoofd.
‘Alsjeblieft, alsjeblieft!
Het hoeft niet eens de volle maan te zijn.
Zelfs niet de halve maan.
Als hij op zijn kleinst is... een sikkeltje...
dat is genoeg. Sprinkhaan.
Je bent zo aardig en je hebt altijd zo’n mooie jas aan...’


'Er stonden tranen in de ogen van de vleermuis
en hij keek de sprinkhaan aan
zoals nog nooit iemand hem had aangekeken.
Smachtend,
dacht de sprinkhaan,
dat is nou smachtend
. En wat hij doet heet vermurwen.
Hij zei niets, ging naar buiten,
liep om zijn winkel heen,
pakte de grootste uitschuifbare ladder die hij te koop had,
zette hem tegen de eik,
klom naar boven,
tot ver boven de top van de eik,
en greep de maan,
die juist aan het opkomen was.
Het is niet anders,
dacht hij en hij klom naar beneden,
met de maan op zijn rug.
Hij ging weer naar binnen, pakte'
'de maan in en gaf hem aan de vleermuis.
‘Dankjewel, dankjewel...’ zei de vleermuis.
Zijn stem klonk hees.


Hij keek niet smachtend meer,
maar anders.
Maar de sprinkhaan wist niet hoe die manier van kijken heette.
De vleermuis ging naar huis,
waste en poetste de maan en hing hem in een hoek van zijn kamer,
terwijl hij zelf ondersteboven aan zijn plafond hing.
‘Nu ben jij helemaal van mij,
maan,’ fluisterde hij,
‘en ik van jou.’
Hij dacht dat hij nog nooit zo gelukkig was geweest als toen.


Zo viel hij in slaap,
badend in het maanlicht.
Maar midden in de nacht stak de wind op
en blies het raam van de vleermuis open.
De maan schoot naar buiten en ging hoog in de hemel hangen.
En toen de zon opkwam ging hij heel rustig onder,
zoals hij altijd onderging.

Alsof er niets was gebeurd.
De sprinkhaan zette die ochtend een dikke streep onder de zon,
de maan en de sterren op het raam van zijn etalage,
want hij wilde nooit meer iets verkopen wat niet te koop was,
hoe iemand hem ook aankeek.'


Toon Tellegen


Tegen sommige ogen kun je gewoon geen nee zeggen hé; -)
daar weet 'k alles van : -)

* knipoogie geef*

xxx