27.11. Kan blijven kijken

*KLIK*
Anneke van Giersbergen - Ik Kan Blijven Kijken
Openen in nieuw venster en klein maken





De sprinkhaan deed zijn deur op slot
en hing een bordje voor het raam dat hij gesloten was,
maar binnen afzienbare tijd weer openging.
Het was nog vroeg in de ochtend.
Ik wil alleen zijn,
dacht hij.



Ik wil rondkijken,
ik wil alles even oppakken,
er met mijn voelsprieten langs gaan,
eraan ruiken en weer neerzetten,



ik wil mijn hart voelen bonzen.
Ik heb niets nodig,
maar ik wil denken dat ik wel iets nodig heb,
iets heel belangrijks,



iets wat mijn leven een beslissende wending zal geven.
Hij bleef midden in zijn winkel staan.
Een beslissende wending... dacht hij.



Hij zei die woorden wel tien keer tegen zichzelf en zag zijn leven voor zich,
het droeg een zwarte jas en liep langs een lange, stoffige weg.
Maar opeens holde het opzij het veld in.
Er was daar geen weg,
er woonde daar niemand, er was daar niets.
Het holde en holde.



Daar gaat mijn leven,
dacht de sprinkhaan.
‘Dag leven van mij!’ riep hij.
Maar zijn leven keek niet om.
Het was alsof iemand het op de hielen zat.
Maar er was niemand.
Dat is dus een beslissende wending... dacht de sprinkhaan.



Hij schudde zijn hoofd en zag zijn leven weer gewoon verder lopen,
in zijn zwarte jas,
langs de lange, stoffige weg,
waar geen eind aan leek te komen.
Hij zuchtte en keek om zich heen.
Hij zag alles wat hij te koop had,
pakte een hoed en zette hem op,
greep een wandelstok en zwaaide ermee in de lucht.



Plotseling, zonder dat hij begreep waarom,
sprong hij op de toonbank,
in een vuurrode jas,
met een blauwe hoed op zijn hoofd,
zwaaiend met een stok van rozenhout en met de punt daarvan…
om zich heen wijzend.
‘Ik heb alles,’ riep hij.
‘Hoort u mij? Echt alles!’
Hij draaide drie keer op zijn hakken om zijn as.



Toen stapte hij de toonbank af,
trok zijn dagelijkse stofjas aan,
legde de blauwe hoed bij de blauwe hoeden,
de houten wandelstok bij de houten wandelstokken,
haalde het bord voor het raam weg,
deed de deur van het slot en verwelkomde de eerste klant van die dag.

‘Dag neushoorn,’ zei hij.
‘Dag sprinkhaan,’ zei de neushoorn


Toon Tellegen