*KLIK*
Kirtana - The Train Song
Openen in nieuw venster en klein maken
De draad weer oppakken,
en doorgaan, met leven,
met bloggen... met alles,
Ik vind het niet gemakkelijk weet je,
Blogs gaan bezoeken en vrolijk reageren,
terwijl je van binnen verdriet voelt,
en tóch moet het.. want het leven gaat door,
Het is wonderlijk wat afgelopen tijd gebracht heeft,
aan verdriet,
maar ook inzicht in dingen en mensen,
Er zijn mensen waarvoor ik in slechte tijden,
"dag en nacht heb klaargestaan"
uren mee heb zitten praten,
om hun leed te verzachten, die niet thuis gaven nu,
Verwachtingen... die moet je niet hebben...
dan wordt je teleurgesteld,
Mensen van wie ik dacht,
daar hoor ik nooit meer wat van,
hebben de moed gehad me te benaderen,
en me te troosten,
Verwachtingen.... als je ze niet hebt... komt het..
wonderlijk
Met 'n lieve kaart van mensen die ik niet of nauwelijks ken,
troostende woorden,
dat geeft steun,
ook zo wonderlijk.
en dan... is alles achter de rug, de crematie is geweest,
het verwerken kan beginnen,
in alle heftigheid.
Rouwen is werken,
tot het verdriet om de overledene een plekje gekregen heeft,
Ik heb het geluk, dat ik twee harige stoere makkers heb,
die me elke stap waarheen we ook gingen volgden, en me troosten,
de natuur die de stilte bood om mijn gedachten op een rijtje te krijgen,
te overdenken wat m'n broer in z'n laatste uren gezegd heeft,
zó waardevol, en ik hoop dat ik het nooit meer vergeet,
Wat is het fijn, dat je een mens in je leven had,
die zo dacht,
en waarvan je het eigenlijk wel wist maar nooit gehoord hebt,
omdat hij in al zijn bescheidenheid,
zich nooit voorop zette,
Wat is het toch een toffe gozer,
wat ben ik trots op zijn vrouw en kinderen.
Hoe ze afgelopen tijd,
met het ziek zijn en overlijden van Jan zijn omgegaan.
"petje af"
Dank je wel voor iedereen die er voor ons was.
xxx
♥
Vrolijk reageren hoeft zeker niet hoor. Klapper. Als je op dit moment alleen behoefte hebt aan een log van jezelf en niet reageren, dan moet je dat gewoon doen. Ik zal het je nooit kwalijk nemen. Je verdriet moet je toch zelf op je eigen manier verwerken. Wegstoppen heeft geen zin. Knuffel Klapper..
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
'niks moet...' maar dat wist je al lieve Dien... en verder kan ik er helemaal niets aan toevoegen, behalve dan een hele stevige omhelzing xxx
BeantwoordenVerwijderenHoe raar het natuurlijk ook is, het leven voor nabestaanden en vrienden gaat 'gewoon' door. Dat is moeilijk om mee om te gaan. Toch moet het gebeuren. Als je blijft hangen in je verdriet, kun je niet normaal meer leven. Het verdriet moet een plekje krijgen in je hart, net als alle mooie herinneringen.
BeantwoordenVerwijderenLieve Dien, je hebt alles gezegd hoe het was....... en is....... en hoe nu verder....
BeantwoordenVerwijderenhet klinkt zo af gezaagd als ik nu zeg neem de tijd!
het is al zo vaak gezegd met de beste bedoeling......
Weet dat ik aan je denk..
groetjes dikke knuffel xxx
Christiene.
t leven gaat inderdaad verder
BeantwoordenVerwijdereneen leven met extra verdriet die ook z'n plaatsje zal vinden
en vrolijk reageren of bloggen hoeft niet als je je zo niet voelt, oprechtheid is het belangrijkst, met of zonder bloggen
xxx
Hoi Klaproosje.
BeantwoordenVerwijderenGewoon je gevoel toelaten wat je denkt en voelt.
Lachen als je kan, huilen als je het voelt, denken aan als je dat wil en verder vind het de weg vanzelf verder.
Een weg die moeilijk zal zijn, mensen zijn rare wezens inderdaad soms verwacht je iets wat niet komt en wat niet komt is er ineens.
Houd je eigen gevoel aan dat is goed.
Groettie van Patricia.
Rouwen is hard werken, maar dat hoef ik jou niet te vertellen lief mooi mens.
BeantwoordenVerwijderenVallen, opstaan, ontelbare keren.
Je veerkracht is er, met nog zoveel meer moois en goeds.
Jij hebt mij zo vaak mooie woorden en lieve gedachten gebracht.
Er gaat geen dag voorbij of ik denk even aan je...
Zacht knuffeltje van mij en een heeeeeel lief likje van Boaz (want troosten kan hij ontzettend goed :-) )
hey, hey, niemand gaat je toch verplichten om vrolijk te reageren, wat is dat nu?
BeantwoordenVerwijderenEnfin, ik "ken" je en apprecieer je en kan toch niets anders doen dan begrip opbrengen voor je verlies en hoe je je daarbij voelt?
Bloggen is trouwens geen verplichting, hoor, je échte blogvrienden gaan heus wel begrijpen dat je er misschien minder zin in hebt.
Wat mij betreft: je komt terug naar mijn blog wanneer je er zin in hebt, is dat binnen 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar... je bent altijd van harte welkom. En je moet je nu ook niet verplicht voelen om naar mijn blog te komen omdat ik hier geweest ben. Aan dat soort spelletjes gaan wij toch ook niet participeren,niet!
Geef jezelf gewoon de tijd tot je er zin in hebt. Probeer van je herinneringen aan je broer te genieten, geniet van de natuur en van je hondjes. De rest komt vanzelf, geloof mij.
Voilà, zo denk ik er over. Hopelijk heb je er iets aan.
Het leven gaat door ja. Maar er is niets mis met een poos afstand nemen van de gewone dingen. Ik deed vorig jaar precies het zelfde na het verlies van mijn peet tante en een goeie vriend. 3 maanden weet je nog.
BeantwoordenVerwijderenMaar het leven gaat idd door. Hoe moeilijk en zwaar soms ook.
Ik kan hier alleen nog met een google + acc reageren. Ik blog wel gewoon.
dikke kus flinkerd!
BeantwoordenVerwijderenAh meidje, ik kan alle afgezaagde 'troostwoorden' opschrijven, maar dat helpt niks, nada, rien! Je moet er door heen en in je eigen tempo, de ene dag gaat beter dan de andere.
BeantwoordenVerwijderenSterkte voor jou, Jans' vrouw en zijn kinderen. Dikke knuff XXX
Ja leven gaat door. Gemis blijft altijd wel moeilijk. Het best wel zwaar voor je.
BeantwoordenVerwijderenHet moet wel tijd voor nemen om te verwerken. Het is nog pas gebeurd lieve Dien.
Het is ook begrijpelijk voor je.
Nogmaals sterkte Dien.xxx
Gelukkig heb je andere mogen troosten en begeleiden met hun laatste stukje van de levensweg.
BeantwoordenVerwijderenHet spoor loopt evenwijdig, met bochten, hoogte en diepte, maar op het eind is daar het station, de eindbestemming.
moeilijk om dan weer vrolijk en blij te reageren, maar is ook weer een nieuw plak in de trein de verder gaat rijden voor jou. Hans
ik kan enkel maar instemmen met wat je hier schrijft, Dien.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffffff !!!!!
Alle begrip voor het verdriet dat je nu een plaats moet kunnen geven.
BeantwoordenVerwijderenJe "moet" verder, maar kon je de tijd nog maar terugdraaien. Terugdraaien naar al die goede jaren die je samen met je broer hebt gehad.
BeantwoordenVerwijderenLaat het verdriet toe. Sterkte, Dien.
Ja meis, rouwen is hard werken en tegelijk gaat het leven door.
BeantwoordenVerwijderenWaar jij mee verder moet, samen met allen die er nog wel zijn.
Weet dat alles mag en niets moet, alleen maar goed voor jezelf zorgen.
Goede morgen Roos, ik denk niet dat iemand die bij zijn
BeantwoordenVerwijderenvolle verstand is, nu vrolijke reacties van je zal verwachten.
En verder moeten, ja dat zeiden de mensen ook tegen mij
toen mijn man overleed. Maar ik antwoordde dan : "Moeten?
Ik wil het ook, ik wil verder leven, dat had mijn man ook gewild."
Maar rouwen dat moet wel, dat doet ieder op zijn eigen manier.
Missen blijft een leven lang vrees ik, maar ik praat nog steeds
tegen mijn man hard op, ik ben toch alleen in huis en mijn kat
zal er niets van zeggen. Jij hebt vast veel troost van je jongens, die
voelen je meestal goed aan en blijven bij je wanneer je troost nodig
hebt. Dieren kunnen zoveel voor je betekenen in zulke periodes
vol van verdriet en rouw.
Ik wens je een goede maandag toe, knuffel uit Zeeland.
Dag lief Klappernootje,
BeantwoordenVerwijderenjij hoeft helemaal niet vrolijk te reageren hoor.
Ik begrijp heus wel, dat dat er niet in zit.
Je hoeft zelfs niet eens op blogbezoek te gaan, ik zou het lekker even laten zitten...
Wat je nu hebt geschreven is mooi en waardevol.
En daar gaat het om.
Dat lachen... dat komt wel op z'n tijd...
Alles komt wel weer op z'n tijd.
Doe maar gewoon alleen maar dat wat voor jou goed voelt. Voelt het niet goed? Niet doen.
Voelt het wel goed: wel doen...
En dat je je broer zult blijven missen.... gelukkig wel!
Stel je voor dat je m nooit meer zou missen....
Ik mis mijn twee zussen nog dagelijks, maar het is een vreemd, zoet soort gemis.
Ik zou niet meer zonder willen...
Dag schatje...
Hou je haaks...
Ik brand een kaarsje voor broer!
En voor mijn twee zussen ...
Xxx, Marlou
.
Mensen weten niet altijd iets te zeggen. Woorden van troost...ik kan ze nooit vinden . Ik hoop dat je de draad weer kunt oppakken maar het verdriet, dat blijft.
BeantwoordenVerwijderenHet heeft tijd nodig Dien en niemand verwacht van je dat op blogbezoek komt en nog leuk reageert ook!
BeantwoordenVerwijderenNeem lekker je tijd, samen met je twee maatjes kun je de hele wereld aan!
Je bent een sterke vrouw!
Liefs Petr@
X
Naast het gemis, dat heel groot is, weet je ook dat je broer veel pijn bespaard is. Het afscheid was zwaar, maar zoals je het beschreef ook heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenJan zal er altijd zijn, je ziet hem in duizend en een dingen terug en je zult trots op hem blijven, jouw grote broer neemt niemand je af.
Het kost tijd om dat juiste plekje te vinden en alles weer op de rails te krijgen, die tijd moet je nemen, Klaproos. Gr Jan W
Zo liefdevol als je dit schrijft,deze weg blijven volgen, dat zou Jan ook gewild hebben,denk ik.
BeantwoordenVerwijderenGeef het een plaats en laat de tijd zijn ding doent, maar laat het niet je leven beheersen... Dat zou je broer zeker niet willen.
BeantwoordenVerwijderenBlijf steeds jezelf en probeer te genieten van de kleine dingetjes die je elke dag weer tegen komt. Vergeten doe je zoiets nooit...
je moet het ergens een plaatsje geven hé. Dikke knuffel
Wat heb jij een heftige tijd doorgemaakt en ik wist van niks in het verre Oosten.
BeantwoordenVerwijderenHet is altijd zo dapper van je om al je gevoelens zo te kunnen uiten...top van je
Moed en durf is daarvoor nodig en die 2 bezit je echt :-)
woorden recht uit het hart Dien...
BeantwoordenVerwijderenmaar het leven gaat verder en dit dramatisch gebeuren moet een plaats krijgen...
en om dit te verwerken heb je tijd nodig...
Afscheid nemen zijn van die dingen in het leven die je tekenen en niet in je koude kleren gaan zitten.....
BeantwoordenVerwijderenSterkte met het verwerken, het zal nog ff duren voor alles een plekkie heeft, .... Big Hug.
Lieve Klapper,
BeantwoordenVerwijderenSoms is het leven een tranendal. Soms = nu. Dan kun je toch niet blij reageren? Ook niet op blogs. Schrijf gewoon een tijdje op je eigen blog en wacht met reageren bij anderen. Daar hebben ze/we toch begrip voor? We weten toch hoe jij in elkaar zit? Wij gunnen jou die tijd, hoor. Het leven gaat door. Maar niemand mag jouw tempo daarin bepalen...
Heel veel liefs en als je wilt mag je mijn twee schouders lenen <3 <3 <3
Hoop dat je beetje bij beetje, stukje bij stukje, de draad weer kan opnemen. Vergeten hoeft helemaal niet, koesteren is de boodschap. Genieten met kleine beetjes moet lukken.
BeantwoordenVerwijderenNeem RUSTIG de tijd die JIJ nodig denkt te hebben om weer terug te keren op je weblog.
BeantwoordenVerwijderenxxx
Je geeft altijd zoveel, nu rust en lieve reactie's ontvangen.... Wat kan ik verder zeggen, niets,... ik denk aan je.... doe de dingen die jij denkt dat goed voor je is... Veel liefs van ons. Wel een goede tip. Ga lekker knuffelen met je honden, Ze hebben je al vast heel veel getroost... ze voelen je verdriet aan...en je kan onuitputtelijk gebruik maken van hun troost...
BeantwoordenVerwijderenGoede morgen Roos, alweer een week bijna voorbij,
BeantwoordenVerwijderende tijd gaat zo snel en het verdriet blijft bij je.
Ik wens je een mooie dag toe, het wordt weer een
prachtige dag om in de natuur troost te zoeken.
Sterkte gewenst ! Liefs XXX
Hallo lieve Dien,
BeantwoordenVerwijderenje hoeft helemaal niet vrolijk te reageren.
Het verlies van je broer is heel naar, pijnlijk en verdrietig.
Natuurlijk gaat het leven door maar dat wil niet zeggen dat je dan maar gelijk weer moet doen of alles koek en ei is.
Zo werkt dat niet lieverd. Iedereen verwerkt verdriet op zijn/haar eigen manier en daar moet je ook tijd voor nemen en krijgen.
Liefs, xxx
Lieve Dien,
BeantwoordenVerwijderenSoms is alles zwart, soms is de pijn zo groot, dat je niet anders kunt dan je op jezelf terugplooien.
Maar weet dat er altijd vrienden zullen zijn, in goede en in kwade dagen, die jouw stilte respecteren,
maar er zullen zijn als het zonneke een eerste straaltje schenkt.
Ik vergeet je niet, een lieve knuffel,
ria39
Ja meis maar het omgekeerde kan ook
BeantwoordenVerwijderenBij de dood van Noud kon ik niet geloven hoeveel mensen van Noud en mij hielden
In de tijd dat Noud ziek was zag ik niet veel mensen maar de kerk zat vol
Nu ben ik zelf ziek en zie ook steeds minder mensen
Maar mijn lieffies geven me alles
Het leven gaat door, soms met pijn en soms met verdriet en soms met vreugde en soms met geluk. En soms langzaam en soms snel, en soms rustig en soms druk.
BeantwoordenVerwijderenEn op een dag houdt het op, maar nu nog niet en we leven voort.
Het gemis blijft... Het verdriet vindt z'n plaats waarschijnlijk... Maar herinneringen vervagen nooit! *kus*
BeantwoordenVerwijderenGoede morgen Roos, weer een nieuwe week.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat het een goede week voor je gaat
worden. {knuffelXXX}
Goedemorgen Klappertje,
BeantwoordenVerwijderenspeciaal voor jou vandaag een mooie kaars.
Die brandt op het altaartje...
En een dikke kus!
Marlou
.
Goedemiddag Dien,
BeantwoordenVerwijderenIk kom je dikke steunknuffel brengen.
Sterkte!
xxx