06.12. Pluk de dag

*KLIK*
Rob de Nijs 't Is nooit te laat
Openen in nieuw venster en klein maken

Op zondagmorgen in het bos,
er springen 6 reeën voor ons over het pad,
en sta helemaal aan de grond genageld

en hoor mezelf fluisteren Wow, wow, wow...
met ingehouden adem,
lopen we zachtjes via een ander paadje om,
met de kans ze nog een keer te zien

en ja hoor daar staan ze,
stil tussen de bomen,
Mijn jongens begrijpen de belangrijkheid van dit moment:-)
en zijn stil en staan bij me:-)
"fantastisch" wat een gave beleving was dit

Ik ben helemaal euforisch :-)

en Ace... ach die lieverd,
kijk 'm staan wachten,
of hij zijn gevonden dennen appel mag meebrengen:-)
Ja tuurlijk jongen, je mág alles
omdat je zó ontzettend lief bent

een bos vol kadootjes.
vandaag :-)

Hoog in de bomen hangen nog wat blaadjes,
met ernstige klampingsverschijnselen
en zou willen zeggen...

laat maar los, "alles" komt goed

Mja, wat nou als loslaten je ding niet is..

Dan heb je het tóch zwaar
en tors je veel met je mee

Dan kan je weg "heftig" lang zijn

Enfin, zo lopen we wat te overpeinzen

en stillekes te genieten

mooi hé, :-)
alsjeblieft, voor jou

Kom, we gaan naar huis,
naar een heerlijke dampende kop koffie

met koude handen en een warm hart

* zucht*
Wat een paradijselijke wandeling was dit toch
xxx







♥