19.11. Zwaartekracht

*KLIK*
leonard cohen dance me to the end of love
Openen in nieuw venster en klein maken

​Als ik de olifant was, dacht de zwaartekracht,
dan zou ik mij zoeken,
en als ik mij gevonden had,
zou ik mij heel vriendelijk vragen:
Zwaartekracht,
wil je je misschien ​één keer opheffen..
daar zou ik je dankbaar voor zijn.

Ik zou dat goed vinden.
alleen al die kleine, smekende ogen van hem .
Als ik de olifant was,
zou ik vervolgens in de hoogste boom klimmen,
over de hele wereld heen kijken ,
dansen van geluk, misstappen en wegzweven,
terwijl ik riep:
Oh zwaartekracht dankjewel! dankjewel !

Ik zou ondertussen behaaglijk achteroverleunen en een hapje taart nemen,
die hij natuurlijk wel voor mij had meegebracht.
Mijn kracht zou naast mij liggen en tijdelijk onwerkzaam zijn.
Maar ja,
dan moet ik natuurlijk wel eerst zichtbaar worden,
anders weet hij niet dat ik besta.


Hij hoorde een doffe dreun uit de richting van het bos.
Hij weet het niet,
dacht hij, hij weet het niet..
Hoe moet ik hem duidelijk maken dat ik altijd en overal besta,
en dat ik hem laat vallen,
ik, niemand anders dan ik ?

Toon Tellegen


Laat je maar vallen lieve webbie,
soms wil de zwaartekracht ons persé naar beneden hebben
en dat mag :-)

ik vang je zéker op

xxx



♥