*KLIK*
Lay Me Down - Sam Smith
Openen in nieuw venster en klein maken
Op een nacht schreef de gloeiworm een brief aan de nachtvlinder.
Ze moesten elkaar maar weer eens ontmoeten,
wilde hij schrijven,
om samen na te denken over de schemering en de donkere dingen om hem heen.
Maar toen hij gloeide en wilde lezen wat hij had geschreven las hij:
Dfgrngolkldb,
Blstrhplostlegrgrgrpr grhjk
ghkltuoiaerbj !?;;gho
Gnrstpkljbnmrtst
Heb ik dat geschreven? dacht hij.
Hij wilde zijn brief verscheuren.
Ik schrijf nooit meer in het donker,
dacht hij.
Maar als hij gloeide kon hij niet schrijven,
en als hij schreef kon hij niet gloeien.
Met lezen was het net omgekeerd, dacht hij somber.
Hij greep de brief aan twee kanten beet,
maar de wind trok de brief uit zijn handen en blies hem weg door het donkere bos.
Nog voor de zon opkwam kreeg hij een klein briefje terug.
Hij begon te gloeien en zag dat het een blauw briefje was, dat rook naar honing en hars.
Hij las:
Krstglrbrtrd,
Dfg<<>>brlrb!
Bnmmnmn&
Zijn hart bonsde.
Hij dacht heel diep na en opeens wist hij dat het een brief van de nachtvlinder was,
die schreef dat hij de volgende avond zou komen,
na zonsondergang,
op de onderste tak van de vlier,
dat hij zwarte honing zou meenemen,
als hij,
de gloeiworm,
tenminste ook iets zou meenemen,
en dat ze het zouden hebben over de duisternis
en hoe je over de duisternis heen kon kruipen
en hoe er soms licht dwars door de duisternis heen stak.
Dat staat er,
dacht de gloeiworm en hij gloeide vurig.
Toen kwam de zon op en besloot hij te gaan slapen.
Die avond zou hij de nachtvlinder weer zien!
Hij verborg zich in het struikgewas,
voelde zijn hart bonzen en viel in slaap.
Toon Tellegen
♥
