*KLIK*
Jawel hé,
we lopen vaak door de peel en
er zijn dagen dat we haast geen wild zien,
Brabant wordt leeggestroopt,
door vulgaire stropers,
die op laffe wijze dieren aan hun eind brengen
door middel van strikken etc,
ohhh ik kan ze met blote handen wel der nek wringen,
maar.. ik denk dat ze mij eerder te pakken hebben ;-)
af en toe,
als we door de peel lopen en ik een ree zie denk ik, YES YES YES
weer een die de dans ontsprongen is, :-)
ben ik dan negatief....
ja ik denk het wel, maar helaas,
door de idioterie van overal maar op te willen bezuinigen
komt ook de natuur handen te kort,
en kunnen slechtgezinden rustig hun slag slaan,
er is immers tóch geen toezicht,
Maar goed,
vandaag maakte mijn hart weer overuren,
want we zagen een reebokje,
en dat bokje dacht dat wij hem niet zagen:-)
dat was zó aandoenlijk, zó lieflijk,
ik kreeg er een brok van in mijn keel,
het zachte fluweel op zijn jonge geweitje,
glinsterde in de zon,
en het lieve dier bleef zó stil staan en bewoog zo langzaam met ons mee
dat,
als ik niet geweten had dat hij er stond ....
"ik niet geweten had dat hij er stond...ja dúh "
nou flappie, dat lijkt me nogal wiedes:-)
ehh ja, ik weet niet hoe ik dat uit moet leggen webbies:-)
maar in ieder geval...
als ik een jager was geweest, of een stroper....
wel ehhhh
dan had ik nou een piepjong geweitje aan de muur.
ik heb ook geschoten, maar digitaal...
da's de mooiste schietkunst die der is,
Aan de horizon schitteren mijn idealen,
mens en dier in vrede naast elkaar..
9 bijna identieke foto's.
daar gaat mijn theorie aan gort dat ze stil blijven staan
zolang je niet beweegt:-)
het diertje bewoog enkel zijn koppie, en wij liepen door: -)
en nu...
als de wiedeweerga de dekking in....
op weg naar morgen
dag lief ding ,
ik hoop je gauw weer te zien
onze paden leiden toch steeds weer naar elkaar toe,
xxx
*KLIK*
Jawel,
Móet met jou nog eens naar de peel,
belofte maakt schuld en weet ...
het komt er maar niet van, maar ik loop niet weg
ik blijf hier,
want het is nergens beter dan hier,
en al meen ik soms te moeten gaan dwalen,
kom toch steeds terug op deze plek,
jawel,
om op jou te wachten,
We zwerven over paadjes langs bosjes en hei,
zingen liedje en voelen ons blij,
Ik kwam een opmerkelijk lijstje tegen op internet,
en het gaf mij erg te denken
en wil het met jullie delen,
ondertussen sjouw ik verder,
want het avontuur wacht niet hé,
Bronnie Ware is een Australische vrouw
die al jaren werkzaam is als stervensbegeleider van terminale patiënten.
Over haar ervaringen tijdens dit zware werk heeft ze onlangs een boek geschreven,
waarin ze tot een top vijf van spijtbetuigingen komt.
Levenslessen van stervenden dus:
1. Ik wilde dat ik de moed had gehad om een leven te leiden
zoals ik dat wilde en niet zoals anderen het wilden.
Volgens Bronnie beseffen mensen die zien dat hun leven bijna voorbij is
en terugkijken, plots hoeveel onvervulde dromen ze hadden.
2. Ik wilde dat ik niet zo hard gewerkt had.
Vooral mannelijke patiënten die Bronnie verpleegde,
vertelden hierover.
Ze hebben het opgroeien van hun kinderen gemist
en vinden dat ze te weinig tijd met hun partner hebben doorgebracht.
3. Ik wilde dat ik vaker mijn gevoelens had leren uiten.
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens
om geen ruzie met anderen te krijgen.
Veel ziektes hielden verband met de bitterheid
en wrok die mensen hadden als gevolg van het binnenhouden van hun emoties.
4. Ik wilde dat ik meer contact had gehouden met mijn vrienden.
Vaak zitten mensen zo gevangen in hun eigen leven
dat ze daardoor vriendschappen verwaarlozen.
Bij het sterven mist iedereen zijn vrienden.
5. Ik wilde dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn.
Mensen realiseren zich niet dat geluk een keuze is.
Ze blijven vastzitten in oude patronen en gewoonten
en zijn bang voor veranderingen.
Ze houden zichzelf voor de gek door te denken dat ze gelukkig zijn,
maar diep in hun hart weten ze dat het niet zo is.
Het leven is een keuze,
heeft Bronnie Ware door al deze lessen geleerd:
Kies bewust, kies verstandig, kies eerlijk. Kies geluk.
een hele boterham hé...
maar wat komen er veel gedachten vrij na het lezen ervan hé:-)
en dan zien we een ree,
maar daarover vertel ik je morgen:-)
Er moet dan ook wat te lezen/zien zijn nietwaar :-)
Dag hartjes; -)
xxx
*KLIK*
Dit kleine rebelse ding,
was een dingske met een missie,
vol enthousiasme kroop ze naar boven,
zonder te weten wat daar was,
ze wilde gewoon naar het hoogste punt,
draaide wat nerveus in het rond,
liep weer naar beneden en
kwam weer terug: -)
daar lag ik op mijn buik in het gras,
gelukkig scheen de zon,
en was mijn stemming opperbest
en bijzonder geduldig vandaag:-)
als het de natuur aangaat,
kan ik alle geduld opbrengen weet je:-)
met mensen daarintegen.... heb ik géén geduld,
slechte zaak hé....
kom op jonk, doe het ..
je kan het zei ik tegen die kleine poempernikkel
alléz hop,waag de sprong,
heb ik ook gedaan... : -)
enfin "arieble" hihi,
we liggen te wachten op de eerste
lente vlucht van dit kleine pompelpieneke,
en zie,
na wat heen en weer gesjees,
het lijkt goddikkie wel
of het beestje koudwater vrees heeft
slaat het dan toch....
hé hé z'n vleugelkes uit,...
* bof*
pen twoen was 'k pimpewoentje met wosse twandjes :-)
* proest*
en zie dat gekreukelde goedje nou maar weer netjes onder je schildjes
te frommelen manolito:-)
je zal maar een pimpelpoentje wezen,
dás net zo erg als een flappie
met een gebwoken hawtje:-)
kom hier dan zal ik je knuffelen:-)
lievediensbeestje..... zeg maar gerust "beest"
momsdewurd,
en lik je wonden en gaan met die banaan
it’s oll in de geem : -)
hoppelakee, we zijn weg...
pak je boeltje op en kom naar me toe,
ik weet een schón plekske in de peel,
ik neem oew mee:-)
tot morrrrrrrrrrrrgen maar weerrrrrr webbies:- )
xxx
*KLIK*
Mijn hart maakt een salto,
Een jingle, als ik de bloesem van de hazelaar zie,
Want er kan gebeuren wat wil
Bij de weermannen en vrouwen in de bilt en elders in het land
Als de hazelaar in bloei staat..
Is de lente nabij.
“zeg dat ik het gezegd heb”
Dan zingt al wat leeft en zingen kan verblijdt
Wees gegroet volschone lentetijd
Wees gegroet, wees gegroet
Wees gegroet volschone lentetijd
Zo weerklinkt ons vrolijk lied dan wijd en zijd
'k Heb u lief, o schone lentetijd
'k Heb u lief, 'k heb u lief
'k Heb u lief, o schone lentetijd
Dat is de tijd
Dat de katjes zich weer laten zien,
Zachte pluizebollekes,
Die je aaien over je snoet.
Als de zon maar even gaat schijnen vallen de schutblaadjes van de beuken
En hoor je het kraken in het bos,
De oude blaadjes vallen op de grond,
Ook de blaadjes
die zó dapper zijn blijven hangen de hele winter lang,
En weldra kleuren de grassen weer groen,
De blaadjes licht groen,
En anderen donkergroen,
En kunnen we stellen….
Veronica, der lenz ist da.
Kom kraai,
vlieg voort en vertel het nieuws verder
Laten we maar een lente liedje zingen en een lente dansje doen,
We zijn der nou toch: -)
Voor iedereen die het moeilijk heeft,
Jawel, ook voor jou,
Dans *JIJ *
maar met mij : -)
xxx
