05.03. Missen

*KLIK*
Art of Noise Moments in Love Quiet Storm Version
Openen in nieuw venster en klein maken

Op een keer miste de eekhoorn de mier hevig.
Hij wist niet waarom, maar hij had dat gevoel tot in het puntje van zijn staart.
Mier, dacht hij. Mier,mier,mier.

De eekhoorn wist dat zulke gedachten niet helpen,
maar hij kon ze niet tegenhouden.
Was er maar een hand in de lucht,
dacht hij,die je kon gebruiken om iets ver weg te pakken…
Hij zag die hand voor zich en hij zag ook de mier ergens opgekruld in een holle boomstam liggen.

De hand liep vinger voor vinger tussen de bomen van het bos door,
zonder ook maar één blaadje te verroeren.
Hij bleef even voor de holle boomstam staan.
Toen hing de wijsvinger naar binnen en tikte op de rug van de mier.
‘Hè, wat?’ riep de mier,
die blijkbaar had liggen slapen.
De vinger boog zich,
strekte zich en boog weer voorover in de richting van de uitgang van de boomstam.
‘Je bedoelt meekomen?’ vroeg de mier.
De vinger knikte.

‘Wie ben jij eigenlijk?’
vroeg de mier,
terwijl hij de vinger en even later de hele hand bekeek.
Maar hij kreeg geen antwoord.
De hand liep langzaam voor hem uit,
tussen de bomen door, vinger voor vinger.
Als de mier soms even bleef staan gleed de pink geruisloos naar achteren en gaf hem een duw.
Zo liepen zij door het bos,
de hand en de mier.

De zon ging langzaam onder.
Overal ruisten de bladeren aan de bomen en kabbelde het water in de rivier.
Toen zij vlak bij de beuk waren schrok de eekhoorn op.


Ach, dacht hij,
wat een gedachten heb ik toch.
Had je daar maar een spiegel voor,
dan zou ik ze zéker bekijken!
Hij zuchtte.
Hij miste de mier nog steeds,
ook al wist hij nog steeds niet wat missen eigenlijk was.
Maar voor hij nog meer had kunnen bedenken hoorde hij een soort geschuifel dat hem bekend voorkwam,
en zag hij nog juist een eigenaardige schaduw,
die leek op een hoofd met vijf oren,
langs de stam van de beuk naar beneden glijden.

‘Hoe kom jíj hier opeens?’ vroeg de eekhoorn.
De mier haalde zijn schouders op.
‘Is er nog een tak vrij?’ vroeg hij.
Hij stapte van de stam op een takje naast de grote tak waarop de eekhoorn zat.

‘Ik heb je gemist,’zei de eekhoorn.
En zacht voegde hij daaraan toe: ‘Je moet me toch eens uitleggen wat dat eigenlijk is: missen.’
‘Ja,’ zei de mier.


Toon Tellegen


Missen... is ook een goed teken hé :-)
Maar als het weekend dan weer in zicht komt...
ben ik toch wel weer héél blij hoor :-)


Dit blog is voor jou

"Caren"

Omdat ik je mis, als ik de deur uitga..

Fijn hé.... jij en ik :-)



sorry webbies, ik moest het even kwijt...


xxx






♥