13.08 .Heden niets te koop

*KLIK*
Openen in nieuw venster en klein maken


Op een ochtend
hing de sprinkhaan een bordje in zijn etalage
met ‘Heden niets te koop’
en liep het bos in.



Hij wandelde urenlang
en dacht nergens aan.
In de middag kwam hij bij de vijver
aan de rand van het bos.
Hij ging daar in het gras zitten
en keek uit over het water.
Het was heel stil.
Het waaide niet en er zong niet één vogel.



De sprinkhaan deed zijn ogen dicht.

Toen hij ze weer opendeed
zag hij een eindje verder,
langs de kant,
het schrijvertje zitten.



‘Dag schrijvertje,’ zei hij.
‘Dag sprinkhaan,’
zei het schrijvertje.
‘Ik had je wel gezien.’
Hij prikte met een stokje in de grond tussen zijn voeten.
‘Moet je niet schrijven?’ vroeg de sprinkhaan.
‘Nee,’ zei het schrijvertje.



‘Waarom niet?’
‘Ik ben uitgeschreven.’
‘Uitgeschreven?’ vroeg de sprinkhaan verbaasd.

‘Ja,’ zei het schrijvertje.
‘Ik heb alles geschreven wat er te schrijven viel.’
‘O,’ zei de sprinkhaan.
Een tijd lang was het stil.
Toen zei de sprinkhaan: ‘Ik heb nog…

'wel wat te schrijven voor je.’



‘Wat dan?’

‘Ik heb woorden in voorraad die niemand wil hebben.
Ik wil ze eigenlijk wegdoen,
maar misschien heb jij er nog wat aan.’

‘Welke woorden?’

‘Nou ja, ontegenzeggelijk bijvoorbeeld,
en weerwil en scheppingsdrift.’



Het schrijvertje fronste zijn voorhoofd,
dacht even na en sprong toen op.

‘Die woorden wil ik,’
zei hij. ‘Die heb ik nog nooit geschreven.’

‘Je mag ze allemaal hebben,’
zei de sprinkhaan.



Daarna zaten ze nog een tijd stil naast elkaar.

Toen de zon in de vijver leek te verdwijnen
ging de sprinkhaan naar huis.

Die avond stuurde hij het schrijvertje
een groot pak met onverkoopbare woorden.

De volgende dag kreeg hij een brief:



Welwillende, groothartige,
nimmer afdoend opgehemelde,
rechtvleugelige neringdoende,

Heden mijnerzijds scheppen hervat

Scriptorretje

De sprinkhaan las de brief
en stuurde het schrijvertje nog een woord: gevleid.'

Dat voel ik me nu.

Toon Tellegen,