*KLIK*
Stephanie Struijk - Daar
Openen in nieuw venster en klein maken
Waar ben jij als het leven lacht
of huilt als een stille sterrennacht?
Wat voel jij als de loftrompet weer galmt
en zachtjes in de wind verstomd?
Ik zie jou in de verte, lopen langs de lage landen
speurend naar de mooiste zonnestralen
Wat zie jij als er verder niemand iets ziet?
Of als iedereen zijn ogen sluit voor verdriet
Wat ruik jij als alle geuren zijn verdwenen?
Kun je dan nog beleven?
De wind vormt zich om jouw contouren
Zal je je dan daar bevinden?
Ik zie jou lopen in de herfstverdriet
dat als regen stroomt en mij geen houvast bied
Ik zie jou staan als boom, te ondiep geworteld
waarbij jouw bast als huid langzaam afbrokkelt
Daar waar de vlam nog wakkert, hou ik je stevig vast
Daar waar jou ook bent, sta ik op wacht
Straks als ik naar boven kijk en de gordijnen weer zal sluiten
zal ik zachtjes voor jou een slaapliedje fluiten
En als mijn Keltische tonen hun akkoorden spelen
zal onze dans blijven dansen
Waar je ook bent
ik zal altijd van jou blijven houden
*KLIK*
Memories band - jij en ik
Openen in nieuw venster en klein maken
Jij en ik nog 1 keer samen
tegen beter weten in
niet om lang te laten duren
niet omdat ik je bemin
maar om even weer te voelen
hoe t was toen t begon
en misschien t woord te vinden
dat ik toen niet zeggen kon
Er hangt een huilbui als een onweer in elk van ons
Maar je houdt je groot
Je houdt je in
En als we dat niet deden
Kwam het met bakken naar beneden
Stond het water ons al heel gauw tot de kin.
Om al de dingen die wij slikken
Waar wij stilletjes in stikken
Maar waar wij van blijven schrikken
Altijd weer...
Om kinderen niet geboren
Voelen nergens bij te horen
Om een jeugd voorgoed verloren
Komt niet meer.
Om de kans die is verkeken
Om het plan dat is blijven steken
Om ‘t verzet dat is bezweken
Onder de tijd.
Om bedrogen uitgekomen
Om vervlogen mooie dromen
Om illusies je ontnomen
Kwijt.
Er hangt een huilbui als een onweer in elk van ons
En stel, dat wij ons één keer lieten gaan
Als de gêne was verdwenen
Kreeg je het oeverloze wenen
Werd het tranen dweilen
Met een open kraan.
Om de drift die wij bedwingen
Het verdriet dat wij verdringen
Om de dingen die niet gingen
Als gedacht.
Die ontglippen en mislukken
Die in scherven en in stukken
Door ons onbegrijpelijk krukken
Dag en nacht.
Om een strijd voor niets gestreden
Een geloof voor niets beleden
Om een onvoltooid verknoeid
Verleden tijd.
Om dat steeds weer net niet halen
Om de Internationale
Van het totale menselijk falen
Wereldwijd.
Er hangt een huilbui als een onweer in elk van ons
Maar je houdt ‘t leuk
Je houdt je groot
Maar als wij het zouden lozen
Ging het hier gigantisch hozen
Dan had je alle dagen watersnood!
Er hangt een huilbui als een onweer in elk van ons
Tranen als het water van de zee
En heel ons lange leven
Zal die boven blijven zweven
Drijft die huilbui als een onweer met ons mee.