*KLIK*
Emile Pandolfi-Once Upon A December
Openen in nieuw venster en klein maken
De familie Wals
Jeroen en Nicole en hun vier kinderen
Brett, Jinte, Amèl en Solenn,
kwamen om bij de vliegramp in Oost-Oekraïne op donderdag 17 juli, 2014
Iedereen weet nog precies waar hij /zij was
op die dag,
toen het nieuws bekend werd.
eerst ongeloof..
Maar al snel werd pijnlijk duidelijk
dat het echt waar was
Wekenlang hingen de vlaggen halfstok
in Neerkant,
Vandaag een jaar later,
wordt de familie nog steeds erg gemist
bij hun monument worden nog wekelijks
kleine lieve kadootjes neergelegd
Hun huis,
staat nu te koop,
Het is er stil, vredig stil
Maar ik hoop dat er eerdaags,
weer kinderstemmen te horen zijn,
lachende vrolijke mensen,
dat de deur weer opengaat,
en een vader naar zijn werk gaat.
en moeder de kinderen uitzwaait naar school...
dat hoop ik,
nieuwe bewoners mogen zich heel erg welkom voelen in Neerkant.
Het huis waar liefde, vrolijkheid en gastvrijheid woonde
xxx
♥
Wij hebben gisteren met tranen in de ogen naar hart van Nederland gekeken. Het is zo niet te begrijpen!
BeantwoordenVerwijderen"De tijd heelt alle wonden " is het speekwoord, maar deze wonden helen nooit
BeantwoordenVerwijderenreeds een jaar geleden
BeantwoordenVerwijderent is alsof het gisteren was
zo verschrikkelijk erg
mooi herdenkingshoekje, hier bij jou en daar in Neerkant
xxx
VerwijderenIn the clouds we'll meet you again. rip.
BeantwoordenVerwijderenGetekend : De vele vakantiegangers.
Ja, ik zag ook de documentaire op SBS 6, een groot verlies.
BeantwoordenVerwijderenGoede morgen Roos. Een dag dat we deze verschrikkelijke gebeurtenis zullen herdenken.
BeantwoordenVerwijderenHet is nog steeds een open wond , voor mensen die familie, vrienden of bekenden hebben
verloren. De enige troost is misschien, dat ze samen tegelijk zijn vertrokken en dat ze niet
vergeten zullen worden door de gemeenschap daar bij jullie.
Een mooi monument dat blijft in de dorpsgemeenschap, zodat ze er altijd bij zullen horen .
Als de dag van gisteren....ik kon er gisteren niet naar kijken.
BeantwoordenVerwijderenDit log is een schitterende hommage aan de helaas verdwenen familie, wat een verschrikkelijke gebeurtenis was het hé? Ik heb er gewoonweg geen woorden voor...
BeantwoordenVerwijderenJa, een jaar alweer. Wat gaat de tijd trouwens hard.
BeantwoordenVerwijderenEen heel gezin weggerukt uit een gemeenschap.
Dat doet zeer. Het valt op.
Tsja, soms zijn er geen woorden, alleen maar geultjes water van ontroering en stil verdriet.
BeantwoordenVerwijderenNog steeds vol ongeloof. De beelden van al die kisten die uit de buik van het vliegtuig werden gedragen, de enorme hoeveelheid rouwauto's…. ik vergeet het nooit.
Een monument is een mooie plek om te herdenken, te herinneren en te wenen om zo'n groot verlies. Mooi vastgelegd.
x Grady
Wat een tragedie voor deze familie en vele anderen.
BeantwoordenVerwijderenJouw ode aan dit mooie gezin is heel bijzonder.
Teder, lief, schroomvol, droevig, nooit vergetend.
Heel mooi gedaan, Dien.
Wie voor deze ramp verantwoordelijk is draagt GROTE schuld.
veel liefs,
ria39
Een mooi blog voor deze familie, die in je dorp woonden. Wat een verdriet voor al die achterblijvers en die ook met de vraag blijven zitten: WAAROM! xxx
BeantwoordenVerwijderenHoi Klaproosje.
BeantwoordenVerwijderenHet was verschrikkelijk.
Het is verschrikkelijk.
En het zal altijd vreselijk blijven.
Onzinnig, zoals zoveel op deze aarde.
Mijn hart huilt vaak.
Groettie van Patricia.
Het is eigenlijk nog steeds niet te geloven dat dit echt is gebeurd.
BeantwoordenVerwijderenZo triest en zinloos.
Liefs Petr@
X
Sommige tv beelden blijven op je netvlies staan, de eerste beelden over de MH 17 zitten daar ook bij.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een mooi ingetogen blog neergezet, Klaproos, Gr Jan W
Ja Rooske het is verschrikkelijk wat er is gebeurd en helaas heeft men er weer niet van geleerd en gaan maar door met moorden.
BeantwoordenVerwijderenVerdriet zal er helaas altijd zijn door zijn en boosheid woede is een beter woord voor wat ik in mij voel opkomen als ik er weer aan denk.
een tragedie om nooit te vergeten Dien
BeantwoordenVerwijderenen voor wie of voor wat ?
Een heel gezin dat uit een dorp weggerukt wordt is om kippenvel van te krijgen en dat allemaal zo zinloos.
BeantwoordenVerwijderenEen jaar na dato....... en nog steeds zijn er geen woorden voor...... en er zullen denk ik nooit woorden genoeg zijn.
BeantwoordenVerwijderenDaar kan niemand iets zinnigs over zeggen Onbegrijpelijk dat zoiets kan voorkomen en toch is het gebeurd !
BeantwoordenVerwijderenDat was verschrikkelijk, niet te geloven dat dit alweer een jaar geleden is. Ze zullen nog gemist worden, door vrienden, familie, bekenden zelfs door de dorpsbewoners.
BeantwoordenVerwijderenik ben blij dat je hier bij blijft stilstaan. Ik was vandaag compleet geconcentreerd op de verjaardag van ons hondje, en vergat dat er vorig jaar op zijn verjaardag iets vreselijks gebeurde.
BeantwoordenVerwijderenEen heel gezin dat zo maar verdwijnt, vreselijk.
Ik ben zelf niet gelovig, maar toch hoop ik voor dat gezin dat ze nu ergens op een of andere manier gelukkig samen zijn.
OT: bedankt voor je gelukwensen voor de verjaardag van ons hondje.
Sterk dat je op zo'n triestige dag zowel geluk kunt wensen als herdenken.
Je bent een mooi mens!
De 17e juli zal voor velen altijd een zwarte dag blijven
BeantwoordenVerwijderenZoveel nodeloos leed en verdriet als gevolg van een stompzinnige oorlogshandeling in een strijd waar al die onschuldige slachtoffers niets mee van doen hadden, het is en blijft onvoorstelbaar.
Huilen, bij zoveel persoonlijk drama en leed... en hoop op nieuw leven en geluk, maar zonder ooit ieder te vergeten die er nu niet meer is...
BeantwoordenVerwijderenTijd gaat snel, maar dit is een gebeurtenis die je hele leven achtervolgt, zeker als het mensen betreft die zo dicht bij je woonden.
BeantwoordenVerwijderen